Na je dag ploeteren en leuren met toestemmingsformulieren schuif je achteraan in de rij bij het all-inclusive buffet. Van te voren is bedacht dat dat wel zo handig is, want anders moet er iemand uit de crew koken. Wat dan op een gegeven moment wel een nadeel is, is dat je na een aantal weken precies weet op welke dag welk buffet er op het menu staat. Maandag Portugese avond bijvoorbeeld, of woensdag Italiaans en op vrijdag forel en hamburgers van de grill.
En na het eten doe je de administratie, stuur je een mailtje naar de eindredactie in Nederland of heel soms wordt er nog wat gedronken met de cameraploeg en ga je richting je hotelkamer.
Om te slapen? Nee, dat gebeurt pas na een uur of 5 in de morgen als de discotheken – die pal onder je hotelkamer liggen – stoppen met hun gebonk en écht dicht gaan. Overigens herken je op een gegeven moment aan de brommende bas-tonen dat Wolter Kroes weer aan staat. Maar goed, niet te lang bij stil staan want vier uur later gaat de wekker weer, want om 10 uur moet je weer fris en fruitig bij dokter Heino in de wachtkamer zitten. Met een lieve glimlach om maar weer die toestemming te krijgen van de ziek zijnde vakantieganger.
Nu klinkt dit natuurlijk als een enorme klaagzang, maar “wij mensen van de TV” vergroten nogal graag. Tot megalomane proporties aan toe. Want ondertussen hebben we het met z’n allen prima naar ons zin, genieten we die ene vrije dag die we wél hebben lekker aan het zwembad van de zon met een cocktail, beleven we de raarste dingen bij dokter Heino in de praktijk en is het uitzicht toch vele malen mooier dan thuis. Dus: volgend jaar weer?
